در دهه های اخیر ، نریه پردازان توسعه جهان سومی بر " بومی کردن " الگوها ، مدلها ، نظریه ها ، راه حل ها و ... تاکید کرده اند و شرط بهره گیری درست از ره آوردهای تمدن پیشرفته کنونی را نوعی " پالایش و گزینش بر اساس ارزشهای خودی " دانسته اند و به عنوان شاهدی روشن ، از تجربه های تلخ حاصل از به کارگیری مطلق الگوهای کشورهایی پیشرفته برای دفاع ا زاندیشه های خود یاد می کنند و روش برخی کشورها چون ژاپن را به عنوان شیوه ای الهام بخش مورد توجه قرار می دهند.
خردمندان و نظریه پردازان ژاپنی با بهره گیری از ویژگی " انعطاف و تمدن پذیری " خود و با تکیه بر " بی وطنی " و خصلت اجتماعی – فرهنگی دانش به " پالودن و گزیدن " دستاوردها و تجارب مدیریتی کشورهای پیشتاز این عرصه ، ازابعاد نظری و عملی دست یازیدند و در این راستا از ارزشهای مذهبی و ملی و ... خود به عنوان معیارهای انتخاب بهره گرفتند و حاصل این کار اکنون به نام نظریه Z در ادبیات مدیریت جهانی به عنوان یک نظریه موفق شناخته شده است .
', './data/jmk/coversheet/cover_fa.jpg'))