مدیریت بحران

افزونی سوانح و حوادث صنعتی ، گویای این است که سرعت و شتاب تغییرات تکنولوژی ، اقتصادی و اجتماعی چنان است که از توان سازمان در تشخیص به موقع عوامل بحران زا به گونه محسوسی کاسته شده است . می توان گفت که حوادث صنعتی در نهاد و در ماهیت جوامع صنعتی است . هر روز به بزرگی سازمان و دامنه فعالیت آن در این جوامع افزوده می شود و تکنولوژی مورد استفاده آنها ، پیچیدگی بیشتر و توان تولید بیشتری پیدا می کند . ولی توان بیشتر تکنولوژی ، همانگونه که قدرت تولیدی بیشتری را امکان پذیر می سازد ، همانگونه نیز نیروی مخربه بالقوه موجود در آن را افزایش می دهد.
به عبارت دیگر ، اعتقاد بر این است که بحرانهای اقتصادی ، معمولاً مخصوص و ویژه جوامع صنعتی و جوامع در حال صنعتی شدن است . در این جوامع ، وضاع اقتصادی ، پیشرفت سریع صنعتی را طلب می کند ، ولی سرمایه گذاری برای رسیدن به پیشرفت سریع صنعتی ، معمولاً " بدون سرمایه گذاری کافی برای ایجاد یک سیستم زیر بنایی ایمنی صنعتی انجام می گیرد. درنتیجه ، هر چقدر که پیشرفت صنعتی ، بیشتر و آهنگ رشد آن سریعتر می شود ، شکاف میان سیستمهای ایمنی موجود و سیستمهای ایمنی موجود و سیستمهای ایمنی که بتواند به خوبی و کارآمدی، پشتیبان سیستمهای تکنولوژی پر خطر باشد ، بیشتر می شود . طبیعی است که وجود چنین حالتی ، احتمال و امکان وقوع حادثه و ایجاد بحران در سیستمهای صنعتی را افزایش می دهد. فراوانی وقوع حوادث وبحرانهای صنعتی ، صدمه های زیادی که در اثر آن وارد می آید و هزینه های سنگینی که برای جبران خسارت به سازمان و به اجتماع تحمیل می شود ، باعث شده است تاتوجه مسئولان و محققان به مسأله حوادث و بحرانهای صنعتی جلب شود.